Διάβασα το πνευματικό πόνημα του Θόδωρου Θεοδωρίδη γιατί δεν πρέπει οι Μπαχαλάκιδες να αφήσουν το κτήριο της Στέγης στην οδό Κύπρου και έφυγαν από τα μάτια μου δύο δάκρια χαράς που θα φύγει όλη αυτή η σαβούρα που μάζεψαν μέσα στο κτήριο.
@ Δάκρυσα επίσης όταν έγραψε “Μέσα στα δεκάδες δίκαια επιχειρήματα που έχουμε όλο αυτό το διάστημα παραθέσει για την αποτροπή του ενδεχόμενου να εκδιωχθεί ο Σύνδεσμος από τη Στέγη του, αναφέραμε ότι στο κτήριο αυτό φιλοξενείται το πιάνο που ο Μάνος Χατζηδάκις χάρισε το 1977, σημαντικοί πίνακες του Σικελιώτη και της Κατράκη και η βιβλιοθήκη του αείμνηστου Καβαλιώτη ηθοποιού Τάσου Υφάντη με σπάνια βιβλία (κυρίως με θεατρικά έργα) που οι γονείς του δώρισαν στον Σύνδεσμο μετά τον θάνατό του.
Τα σκέφτομαι αυτά τα επιχειρήματα και μου έρχεται στο στόμα μια γεύση πίκρας και απογοήτευσης.
Αναρωτιέμαι: ποιός βρε θα συγκινηθεί για το πιάνο του Χατζηδάκι και τα βιβλία του Υφάντη. Ο μητροπολίτης; Σάμπως τον ξέρει το Υφάντη;”.
@ Τι λες βρε Θεοδωρίδη έχετε ένα πιάνο που έδωσε ο Χατζηδάκις τόσα χρόνια και το είχατε πεταμένο και αχρησιμοποίητο και το έτρωγε η υγρασία του κτηρίου της οδού Κύπρου; Έτσι εσείς οι Μπαχαλάκιδες τιμούσατε μέχρι σήμερα την δωρεά του Χατζηδάκι;