Καλήμερα διάβασα αυτό το υπέροχο κείμενο που αφορά υπερφίαλους υποψήφιους υποψήφιες που συνεχίζουν μέσω εκδηλώσεων με συμμετοχή του Δήμου ( όλοι υποψήφιοι Μουριάδη)
Οι αυτοδιοικητικές εκλογές πλησιάζουν σαν ενεργός σκεπτόμενος πολίτης αρχίζω να διαβάζω τα βιογραφικά των υποψηφίων Συμβούλων των Συνδιασμών για να μπορέσω να διακρίνω τα χαρακτηριστικά αυτών που θέλουν να πάνε ένα βήμα παραπέρα τον Δήμο μας και την καθημερινότητα μας.
Από τους 900 υποψήφιους ( δεν έχουν ανεβάσει όλοι βιογραφικά) διακρίνω παλιούς με παρελθόν και εμπειρία που δεν έχουν αποδείξει κάτι σε θέσεις ευθύνης κι επιμένουν….γιατί αναρωτιέμαι..;.τι θα αποδείξουν τώρα όσα δεν έκαναν ΘΑ τα κάνουν τώρα στη δύση της εργασιακής τους καριέρας; Νέα παιδιά σε όλους τους συνδιασμούς και ηλικιακά νέους και μεγαλύτερους πρωτοεμφανιζόμενους στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. Ξεχωρίσω 20 από αυτούς όλων των εργασιακών χώρων και εκπαίδευσης, νέους που αναδεικνύονται με σκληρή δουλειά σε δύσκολα χρόνια που εμείς δημιουργήσαμε.Ξεχωρίζω νέους σεμνούς με στόχους που προβάλουν το έργο του συνδιασμού τους με ωραίο τρόπο ,αυθόρμητα ,χωρίς έπαρση ,αλαζονεία και χωρίς να έχουν αυτοσκοπό την Διοίκηση ( άτιμο πράγμα να κυνηγάς να διοικήσεις για να έχεις υποτελείς και να διατάζεις).Διαβάζω και ξεχωρίζω σε κείμενα εγώ θέλω ,εγώ ήρθα ,εγώ θα έρχομαι…..Διαβάσω κείμενο με 15 εγώ ,15 θέλω και τη λέξη “διακεκριμένος – η” αναρωτιέμαι ποιός καθορίζει αυτή την λέξη για τον εαυτό του; Μήπως ο έχων έπαρση; ο έχων ανεκπλήρωτα όνειρα; ο έχων εγωισμό που βλέπουμε καθημερινά τί κρύβει αυτός πίσω από το χαμόγελο ,την προσποιητή ευγένια και το απλό καθημερινό προφίλ που προσπαθεί να περάσει αλλά μπαίνει με ύφος 10 καρδιναλίων στο κατάστημα, στο καφέ, στην ταβέρνα και ζητά να εξυπηρετηθεί πριν από τους άλλους γιατί είναι προβεβλημένος από τις πλάτες μας….Φίλοι και φίλες για μια φορά αφήστε την ψεύτικη εικόνα και ψάξτε ανθρώπους που έχουν κοπιάσει στη ζωή τους ,ανθρώπους που δεν τονίζουν καθημερινά την ευμάρειά τους χρησιμοποιώντας λέξεις ” άμμισθι”, “φιλάνθρωπη” εγώ” ” διακεκριμένος – η” ,ψάξτε ανθρώπους επιστήμονες και μη σημερινούς δικούς μας που όταν δεν διεκδικούσαν θέσεις έδιναν χαρά,βοήθεια,αγάγάπη,μεταλαμπάδευαν γνώσεις, άκουγαν το καλό,το κακό ,το εύκολο, το δύσκολο και ήταν μαζί μας. Οι διάττοντες αστέρες περνούν δίνουν λίγη πρόσκαιρη λάμψη και σκάνε παταγωδώς αφήνοντας χρέη ηθικά και υλικά τα οποία φορτωνόμαστε εμείς εν ήδη χαρατσιών.Γιατί ότι λάμπει δεν είναι χρυσός.